Παλιά τον νεκρό μας τον βάζαμε
στο σαλόνι του σπιτιού μας
Γύρω του αναπολούσαμε
στιγμές χαράς, λύπης και νόστου
με δάκρυα κανονικά
ζητώντας ν’ απαλύνουμε
του θάνατου τον ήχο
Τώρα τον περιφέρουμε
στα κινητά ψυγεία
Στη θέα κάθε άσχετου, γνωστού κι αγνώστου
Κι εκφράζουμε τον πόνο μας
με δάκρυα εικονικά
και στερεότυπα τσιτάτα θλιβερά
στου φέισμπουκ τον τοίχο.