Η αυτονομία είναι μια έννοια που, όσο πιο πολύ την επιζητά κάποιος, τόσο περισσότερο διαπιστώνει την έλλειψή της. Και από την άλλη, όσο περισσότερο διαπιστώνει κανείς την έλλειψή της, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη αισθάνεται να την επιζητά και να αγωνίζεται για την κατάκτησή της. Μεμονωμένα άτομα, ολόκληρες κοινωνίες και έθνη αγωνίζονται και μάχονται για την αυτονομία τους μέσα σε ένα πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον που τους τη στερεί, πριν ακόμη προλάβουν να τη θέσουν ως στόχο. Η αυτονομία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια της ελευθερίας και ως τέτοια, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ηθική σκέψη και την ηθική φιλοσοφία. Είναι ταυτόχρονα, το θεμέλιο και ο στόχος της Βιοηθικής αναζήτησης. Αποτελεί αιτία για τη δημιουργία των ηθικών διλημμάτων και κανονιστική αρχή στον δρόμο για την επίλυσή τους. Η εξέλιξη των βιοεπιστημών, η διείσδυση της τεχνολογίας σε όλες τις επιστήμες και η αλληλεπίδραση των επιστημών αυτών μεταξύ τους, καθιστούν την έννοια της αυτονομίας κυρίαρχη στον ηθικό προβληματισμό και διευρύνουν το πεδίο αναφοράς της και πέρα από τον άνθρωπο. Αυτήν ακριβώς τη διάσταση επιχειρεί να αποδώσει η παρούσα εργασία, όπου η έννοια της αυτονομίας υπερβαίνει τον ορισμό της και στέκεται ισότιμα απέναντι σε κάθε είδος και σε κάθε φυσική οντότητα που ‘’διεκδικεί’’ και ‘’δικαιούται’’ την ύπαρξή της, την αειφορία της και τη διαιώνισή της. Αναδεικνύει τον σημαντικό ρόλο της αυτονομίας, ως κανονιστικής αρχής της Βιοηθικής, σε κάθε πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας, τόσο στο φυσικό περιβάλλον, όπου η επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι διαρκώς αυξανόμενη, όσο και στον τομέα της τεχνολογίας, όπου η τεχνητή υπερ-νοημοσύνη, αγγίζει τα όρια της συνειδητής λειτουργίας. Τέλος, διευρύνει το πεδίο αναζήτησης της έννοιας της αυτονομίας και επιχειρεί τον προσδιορισμό της, τόσο στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, στο επίπεδο του συνειδητού και του ασυνείδητου, όσο και σε κάθε τι που ορίζει τον εξωτερικό κόσμο του, αλλά και εγείρει τις μεταφυσικές του ανησυχίες.
Προσωπικός ιστοχώρος