Όταν στα σύννεφα πετώ
και πέφτω από συνήθεια
μία κλωστή να κρατηθώ
είν’ όλη μου η βοήθεια
Κι εσύ
την άκρη της κρατάς
στα μάτια με κοιτάζεις
και πριν προλάβω ν’ ανεβώ
τη σπας
και την αλλάζεις..
Όταν μου κόβουν την ορμή
Κι αρχίζω να ημερεύω
Λέω πια φτάνει
Δε μπορώ
Κομμάτια να μαζεύω..
Κι εσύ
Επάνω κάθεσαι
στα μάτια με κοιτάζεις
και πριν προλάβω να ενωθώ
τα σπας
τα κομματιάζεις..
Κι όταν στην άπνοια χάνομαι
της άνυδρης ψυχής μου
ένα πανί
λίγο νερό
και άνεμο γυρεύω
να πάψω πια να σκέφτομαι
μόνο να ταξιδεύω..
Κι εσύ
στην άκρη του νερού
εκεί που σκάει το κύμα
Αφρός είσαι
και χάνεσαι
στου ορίζοντα το νήμα..
Γ.Ρ.
26/5/2016