Οργή, λύπη και αγανάκτηση. Αυτά είναι τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν καθώς διάβαζα το άρθρο της προχθεσινής ΓΝΩΜΗΣ, της Τρίτης 22 Μαΐου 2007, σχετικά με την πρόθεση του δημάρχου Αλεξανδρούπολης κ. Αλεξανδρή και των συνεργατών του να κλείσει τον 3ο Παιδικό Σταθμό και να μοιράσει τα 29 παιδιά στον 1ο και στον 6ο Παιδικό Σταθμό (και οι δύο σε εξίσου μακρινή απόσταση από τον 3ο).
Θα πρέπει να αναγνωρίσω σ’ αυτήν τη δημοτική αρχή πως, αν πέτυχε κάτι καλό για τον τόπο, αυτό είναι πως κατάφερε – και πιστεύω θα το καταφέρει ακόμη περισσότερο στο μέλλον – να ξεσηκώσει τους πολίτες, να τους κάνει να βγουν στους δρόμους, να φωνάξουν, να διεκδικήσουν.
Το είδαμε πρόσφατα με την ανεκδιήγητη απόφαση της ΔΗ.Τ.Ε.Α. για το ξεπούλημα του θερινού κινηματογράφου ΦΛΟΙΣΒΟΣ που μετά την απίστευτη κινητοποίηση (μπράβο στην Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης και σε όλους όσοι συμπαραστάθηκαν στον αγώνα της), η ‘’απόφαση’’ έγινε ‘’πρόθεση’’ και αποσύρθηκε κακήν κακώς.
Το βλέπουμε και σήμερα με την επίσης ανεκδιήγητη απόφαση του δημάρχου για το κλείσιμο του 3ου Παιδικού Σταθμού, ο οποίος, για να αποτρέψει μια ενδεχόμενη και παρόμοια κινητοποίηση από τους αγανακτισμένους δημότες που θα τον υποχρέωναν και πάλι να κάνει την ‘’απόφαση’’ ‘’πρόθεση’’ και να την αποσύρει, έσπευσε να δηλώσει κατηγορηματικά (σύμφωνα πάντα με το ίδιο άρθρο) πως η απόφαση είναι μη αναστρέψιμη.
Κύριε Αλεξανδρή, είναι καλό που μας ξεσηκώνετε και μας ενεργοποιείτε, μόνο που τον δυναμισμό και την ενέργειά μας αυτή θα έπρεπε να την αξιοποιείτε δημιουργικά. Να εμπνέετε τους δημότες σας να δημιουργούν, να προσφέρουν στα κοινά, να γίνονται εθελοντές και να ενισχύουν τις ιδέες και το έργο σας.
Με τέτοιου είδους αποφάσεις όμως, που δυστυχώς εντάσσονται σε μια γενικευμένη φιλοσοφία απλής – και κακής – διαχείρισης και αβασάνιστων ‘’λύσεων’’, θα μας έχετε πάντα απέναντί σας και θα μας αναγκάζετε να εξαντλούμε την ενέργειά μας για να σώσουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι προλαβαίνουμε..!
Είναι πολύ εύκολο να ζητά ένας δήμαρχος χρήματα από το κράτος και να χρησιμοποιεί ως άλλοθι το ότι δεν του δίνουν.
Είναι επίσης εύκολο, αν δεν του φτάνουν τα χρήματα, να αυξάνει τους φόρους.
Και είναι ακόμη πιο εύκολο, να κλείσει έναν Παιδικό Σταθμό ή να ξεπουλήσει έναν κινηματογράφο.
Αυτές είναι οι εύκολες και οι αβασάνιστες λύσεις, κύριε Αλεξανδρή, που ο κάθε δημότης θα μπορούσε να σκεφτεί προκειμένου να αυξήσει τα έσοδα του δήμου, χωρίς να έχει ούτε γνώσεις ούτε ειδικούς συμβούλους.
Ένας δήμαρχος όμως θα πρέπει να είναι λιγάκι πιο υπεύθυνος και πιο προσεκτικός στις αποφάσεις του και να πλαισιώνεται από πραγματικά ειδικούς συμβούλους που θα τον κατευθύνουν στις λύσεις εκείνες που, και σοβαρά επιχειρήματα θα τις στηρίζουν και θα είναι κοινωνικά δίκαιες και δεν θα υποτιμούν τη νοημοσύνη μας…
Γιώργος Ρουμελιώτης
24/5/2007
