Δυστυχώς μερικές φορές χρειάζεται να χαθούν αθώες παιδικές ψυχές για να κυλήσει ένα δάκρυ στην ψυχή μας και να μας κάνει να αγανακτήσουμε, να προβληματιστούμε και να συναισθανθούμε την ευθύνη και τη συμμετοχή που έχει ο καθένας μας στη διαμόρφωση της κοινωνίας μας.
Αν το καταφέρουμε κι αυτό, γιατί, για να μας προβληματίσει κάτι, πρέπει πρώτα να θέλουμε να μας προβληματίσει. Γιατί η ευθύνη, όταν δεν αποδίδεται με σαφήνεια από το νόμο, είναι σαν το λάστιχο. Ο καθένας τη συναισθάνεται κοντά του ή μακριά του, ανάλογα με το χαρακτήρα του και τις αξίες που τον διαμορφώνουν.
Όταν θα πάψουν να υπάρχουν δήμοι που αρκούνται απλώς στη μη χορήγηση νόμιμης άδειας, αλλά θα αποτρέπουν και την παράνομη λειτουργία των παιδικών χαρών,
όταν θα υπάρξουν τεχνικές προδιαγραφές για τη διαμόρφωση και την ασφαλή χρήση των σχολικών αυλών από τους μαθητές και δε θα ικανοποιούμαστε με την όποια πρωτοβουλία παίρνουν οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων ή οι δάσκαλοι των σχολείων,
όταν οι δήμαρχοι θα πάψουν να παριστάνουν τους ειδικούς εμπειρογνώμονες και να δίνουν τεχνικές οδηγίες για την αποκατάσταση της ασφάλειας ενός σχολικού κτιρίου, απαξιώνοντας τις τεχνικές υπηρεσίες και τους ειδικούς επιστήμονες,
όταν οι αντιδήμαρχοι τεχνικών υπηρεσιών θα πάψουν να θεωρούν υποχρέωση των γονέων να πληρώνουν τις ζημιές που έχει υποστεί ένα σχολείο μετά από διάρρηξη και αναλογιστούν την ευθύνη που έχουν επωμιστεί,
όταν δε θα ολιγωρούμε μπροστά στο πλοίο που βουλιάζει και δε θα το βάζουμε πρώτοι στα πόδια, αλλά θα αυτοθυσιαζόμαστε για να σώσουμε το κάθε παιδί που μας εκλιπαρεί και περιμένει από εμάς να το σώσουμε,
όταν θα δούμε το παιδί του άλλου σαν δικό μας παιδί και το συνάνθρωπό μας σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας,
όταν πάψουμε να χαζολογούμε με τις ώρες στο facebook και να βαυκαλιζόμαστε με τους δήθεν φίλους μας,
όταν βγούμε έξω στην πραγματική κοινωνία και παλέψουμε για να την κάνουμε καλύτερη,
τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι δε θα ξαναχαθεί παιδική ψυχή εξαιτίας των δικών μας λαθών. Ή τουλάχιστον, θα μπορούμε να δώσουμε μια μικρή παρηγοριά στη συνείδησή μας, ότι κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν..
Ας βρουν τα παιδιά αυτά, σε μια άλλη παιδική χαρά, σε μια άλλη εκδρομή, σε μια άλλη κοινωνία,
την ευτυχία, τα όνειρα και τη χαρά, που δεν μπορέσαμε να τους προσφέρουμε εμείς..
29/4/2014
Γιώργος Ρουμελιώτης
