Σαν σχολική κοπάνα λοιπόν. Όπως κάποιοι μαθητές που πρέπει να πάνε στο σχολείο να γράψουν διαγώνισμα, ενώ είναι αδιάβαστοι, και στο δρόμο το ξανασκέφτονται…
Οι μαθητές όμως είναι παιδιά και, λόγω της μικρής ηλικίας τους και της ανωριμότητας που τη χαρακτηρίζει, θα μπορούσαν ίσως σε κάποιο βαθμό να δικαιολογηθούν. Όταν όμως την κοπάνα την κάνουν ώριμοι ενήλικες και μάλιστα υποψήφιοι δήμαρχοι, τότε αυτή είναι εντελώς αδικαιολόγητη έως προκλητική.
Αναφέρομαι φυσικά στην απουσία των κυρίων Κούρτη και Αλεξανδρή από το περιβόητο debate μεταξύ των υποψηφίων δημάρχων της Αλεξανδρούπολης, που διοργανώθηκε από τοπικό τηλεοπτικό κανάλι και που με αγωνία περίμεναν οι δημότες για να ακούσουν τους υποψηφίους να παρουσιάζουν τις θέσεις και τις προτάσεις τους για το μέλλον του δήμου της Αλεξανδρούπολης απαντώντας σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Είναι σαν διαγώνισμα κι αυτό. ένα είδος εξετάσεων τις οποίες πρέπει να περάσουν οι υποψήφιοι προκειμένου να αυξήσουν τις πιθανότητες εκλογής τους. Χρειάζεται διάβασμα λοιπόν, μελέτη του προγράμματός τους και κριτική ικανότητα για να συνθέτουν εμπεριστατωμένες απαντήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα γνώριζαν και τα θέματα (!), αφού οι δημοσιογράφοι είχαν ενημερώσει έγκαιρα όλους τους υποψηφίους για τις ερωτήσεις που θα …έπεφταν!
Συμπεραίνω λοιπόν πως οι δύο υποψήφιοι δήμαρχοι ή ήταν αδιάβαστοι, ή το πρόγραμμά τους είναι τόσο φτωχό, ώστε να μη θέλουν να το θέσουν σε μια τέτοιου είδους σύγκριση, ή δεν πιστεύουν τα όσα λένε και αδυνατούν να τα υποστηρίξουν σθεναρά απέναντι στους συνυποψήφιούς τους.
Όπως και να ’χει όμως, μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά προσβάλλει τη δημοκρατία, υποτιμά τους συνυποψήφιους συνδυασμούς και προσωπικά τους επικεφαλής τους και απαξιώνει κάθε προσπάθεια ενημέρωσης των δημοτών.
Μια συμπεριφορά που δυστυχώς έχει και τη σφραγίδα των δύο μεγάλων κομμάτων. Αλήθεια, ποια είναι η θέση τους και πώς εξηγούν αυτά μια τέτοια συμπεριφορά;
Έτσι συμβαίνει όμως όταν τα κόμματα επεμβαίνουν τόσο καθοριστικά στον προεκλογικό αγώνα, χειραγωγούν τους ψηφοφόρους-μέλη τους και καθορίζουν(!) την ψήφο τους. Δημιουργούν στους ‘’χρισμένους’’ υποψηφίους ένα περιβάλλον σιγουριάς με την εξασφάλιση κάποιων σίγουρων ψήφων και τις κατάλληλες συνθήκες για να ευδοκιμήσει η αλαζονεία. Ζήτω η δημοκρατία!
Και μια λοιπόν που οι δύο ‘’χρισμένοι’’ υποψήφιοι δήμαρχοι πήραν μια τέτοια κοινή πολιτική απόφαση, ίσως θα έπρεπε να υιοθετήσουν και ένα κοινό σύνθημα για τις παρατάξεις τους. Έχω μάλιστα να προτείνω ένα το οποίο απευθύνεται τόσο στους ‘’χρισμένους’’ όσο και στους ‘’χρίζοντες’’:
‘’Οπισθοχώρηση τώρα! Για να βγει ο τόπος επιτέλους νικητής.’’
Γιώργος Ρουμελιώτης
Εφημερίδα «Η ΓΝΩΜΗ», Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2006
