Η θρησκεία και η επιστήμη δεν είχαν ποτέ κοινή διαδρομή. Η επιστήμη στηρίζεται στην εμπειρία της πειραματικής διαδικασίας και χτίζεται βήμα βήμα πάνω στα λογικά συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτή την πειραματική διαδικασία. Ερμηνεύει τους νόμους της φύσης και στηρίζεται σ’ αυτούς για να προχωρήσει παραπέρα, μέσα από τον προβληματισμό, την έρευνα και τη λογική.
Η θρησκεία δεν έχει φυσικές ανησυχίες, παρά μόνο μεταφυσικές. Ο δογματικός της χαρακτήρας δεν της επιτρέπει να διατηρεί καμία σχέση με την έρευνα, την επιστήμη και τη λογική. Όχι γιατί είναι παράλογη, αλλά γιατί από τη ‘’φύση’’ της, η μεταφυσική διάσταση της πίστης δε μπορεί να ερμηνευθεί με κανόνες της λογικής.
Έτσι εξηγείται ότι, όσο πιο πιστός είναι κανείς σε ένα δόγμα, τόσο πιο δύσπιστος είναι απέναντι στη λογική, ιδιαίτερα όταν αυτή απειλεί να διαταράξει την πνευματική και ψυχική ασφάλεια που αισθάνεται μέσα σ’ αυτό το δόγμα. Σε ακραίες περιπτώσεις δεν είναι απλά δύσπιστος αλλά αγνοεί παντελώς την επιστημονική πραγματικότητα μέσα στο δογματικό του καταφύγιο, ακόμη και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο ίδιος.
Γι’ αυτό αρκετοί πιστοί δεν μπορούν να αντιληφθούν την επικινδυνότητα του εκκλησιασμού και της μετάληψης αυτήν την περίοδο, ούτε και τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς.
Παρόλα αυτά, δεν ευθύνονται οι πιστοί για αυτή τους την ‘’επιλογή’’ γιατί δεν είναι καν δική τους επιλογή. Στη θρησκεία οι ηθικοί κανόνες που καλείται το άτομο να τηρήσει δεν είναι οι δικοί του κανόνες. Είναι οι κανόνες του θεού στον οποίο πιστεύει, οι οποίοι του δόθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και έχει την υποχρέωση να τους τηρεί, αν θέλει να αποφύγει την αμαρτία και την τιμωρία ή αν θέλει να επιβραβευτεί.
Η έννοια της ατομικής αυτονομίας δεν υπάρχει, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη φυσική πραγματικότητα του ανθρώπου και την κοινωνική – εν ζωή – υπόστασή του και συμπεριφορά.
Ακόμη και οι ιεράρχες της εκκλησίας που αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης, δυσκολεύονται να πείσουν τους πιστούς τους να τους ακολουθήσουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, ο οποίος σχεδόν εκλιπαρεί τους πιστούς να συμμορφωθούν με τα μέτρα της πολιτείας, ενάντια στον κορωνοϊό, με ένα εναγώνιο κάλεσμα 1031 λέξεων, ενώ σε άλλη περίπτωση θα αρκούσαν 2-3 σειρές. Αναμφίβολα πάντως πρόκειται για μια αξιέπαινη και υπεύθυνη στάση, την οποία ελπίζω να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου και όλοι μαζί να υπερβούν τη δογματική τους δυσκαμψία και να φτάσουν στο ζητούμενο της κοινής λογικής: να κλείσουν τους ναούς.
fb 15 Μαρτίου 2020
